Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Dzisiejsze (27.06.23) Konsylium zaskoczyło zarówno mnie, jak i lekarzy (tylko że z zupełnie różnych powodów). Otóż się okazało (na podstawie badań krwi oraz tomografii), że od nowotworu złośliwego esicy (C19) nie pozostało ani śladu. To znaczy główny guz, który ledwo mnie nie zabił poprzez spowodowanie niedrożności, został usunięty podczas operacji (23.05.23), zaś liczne przeżuty na inne organy w jamie brzusznej nie były ruszone. Właśnie te przeżuty po ponad miesięcznej zwłoce w leczeniu miały się rozrosnąć do stadium, dającego mi znikome szanse na przeżycie. Ja zaś ze swojej strony nigdy nie wątpiłem, że pokonam tego raka, bo od dawna wiedziałem, jak to się robi, zaś podczas pobytu w szpitalu opracowałem konkretny i szczegółowy plan, który po powrocie ze szpitala konsekwentnie realizowałem. Ale liczyłem, że ta moja walka „Dawida i Goliata” (bo tak nazwałem swój plan) potrwa przynajmniej 2 lub 3 miesiące. Taki szybki zaś (niecały miesiąc wg badań krwi oraz samopoczucia) sukces zawdzięczam przede wszystkim modlitwie (własnej oraz waszej wstawienniczej, w tym Kapłanów, Biskupów i Sióstr zakonnych), a także ziołom i suplementom. Nie bez znaczenia była również wasza ofiarna pomoc finansowa, ponieważ pozwoliła szybko i bez problemów zrealizować te części planu, które nie były tanie. Niedługo opiszę to wszystko szczegółowo w opracowaniu o tejże nazwie - „Dawid i Goliat” i opublikuję na swojej stronie internetowej (oraz na FB), ponieważ może to być przydatne innym potrzebującym (nie tylko chorym na raka). Pragnę więc serdecznie podziękować wszystkim, którzy mnie wspierali swoją modlitwą i ofiarą. Co prawda, nadal jestem na zwolnieniu lekarskim (rekonwalescencja po operacji) i czeka mnie jeszcze jedna (tym razem – planowa, po przewróceniu układu pokarmowego do prawidłowego funkcjonowania), ale to nic w porównaniu z rakiem.